Naqueles tempos en que eramos felices e non sabiámolo…unha, na súa ignorancia preguntábase. Por que, os países europeos de entón, consentiron tanto tempo a permanencia dunha ditadura. A resposta á infantil pregunta está hoxe na orde do día. Non interesaba antes e non interesa agora que saiamos do furacán. E de aí, vénnos, cando non, o Financial, cando tamén, o Economic e sempre, a nosa querida e ocorrente oposición. Cos seus rimbombantes charlotadas, propagando incapacidade, falta de responsabilidade e carencia de previsión.*(1) Que ricos!
Lembremos, o Goberno de Aznar 1996-2004. O máis significativo, recibe diñeiro: máis da metade dos Fondos Estruturais Europeos, (1994-1999), cos que a UE pretende fortalecer aos países pobres da unión e ademais, diñeiro dos Fondos de Cohesión. Era entón cando o think tank debería realizar as reformas precisas. Entre outras de profunda repercusión, o cálculo de man de obra especializada e as necesarias prevencións dentro da ensino: Exportamos universitarios e contratamos técnicos, consecuencias gastos estatais e familiares por partida dobre. A regulación de emigrantes: cotización da economía mergullada. Igualdade salarial e principalmente, o control da corrupción. Pero iso, non interesaba porque viña a burbulla e para instalarse necesitaba duns bos soplidos de aire ben orientado, a man de obra barata.
En 1998, aparece A burbulla Inmobiliaria e os “bancgansters”, termo amoedado por Roosvelt. E a burbulla, frota ata os inicios do 2008 por onde queira, cos seus baixos intereses variables, “armas financeiras de destrución masiva”, segundo o banqueiro Felix G. Hohatyn, só había que comprar unha propiedade e esperar a que o prezo se inflase. E o desemprego xuvenil de hoxe é a mala xestión de entón cando as vacas estaban tan gordas como a burbulla que as pariu e criou. Boten contas! Porque aqueles estudantes que no 96 tiñan dez anos, canda outros que tal bailaban, coa brisa fresca da súa temperá idade, a falta de vía escolar e o fomento do consumo, cambiou o fracaso escolar polo ladrillo contante e sonante. Que máis quere o cego que ver! E con eles os emigrantes na súa precaria necesidade e as mulleres, máis do mesmo.
Alugueres caros, intereses baixos… e Londres e Berlín e Nova York… e todos a Comprar&Comprar… a vivenda… o coche… o camión… que se o pisito na praia…e... Se, todos como irmáns, membros da mesma economía baseada na desmedida usura que ha desquebrajado, nuns cantos anos, os valores éticos e sociais, feitos denunciados polo banqueiro americano Michael Hudson. O método é o mesmo que leva á ruína aos Países Mozos, mal chamados, Terceiro Mundo. Os bancos prestan, sen control, a indebidos gobernos que, logo, son incapaces de devolver o prestado e cuxa débeda encadean a economía do país eternamente. Que ricos!
Xamais os cidadáns de aquí e de alí estiveron tan endebedados. Antes, o soldo gastábase en bens e servizos que xeraban outro tanto. Hoxe, o gasto dos consumidores vai á hipoteca. O cidadán pasou de ser asalariado consumidor, a obreiro consumido e sometido á escravitude polas débedas contraídas coa banca. E cun medo… E dálle coa crise e a crise da crise e veña crise! E porcentaxes por aquí… e o desemprego…que tanto desemprego nin que *(2) puñetas! O desemprego en Andalucía en 1995 era de 22,9%, parecido a que hai hoxe. Tanto medo… tanta angustia… tanta desacougo… Co inchada que anda novamente a banca… grazas a todo que se ha tragado...Y os honestos pagadores de impostos penando… E a banca sen devolver o engullido… Que ricos son!
Quen manteñen a economía dun país? *(3) Marujas& Rodríguez. Se. Os asalariados. Traballadores que hoxe están acolloados, atrapados, mortos e sepultados. Asustar ás Marujas e aos Rodríguez significa conxelar o diñeiro. Consecuencia, máis estrés, menos consumo, menos movemento nos pequenos comercios e empresas, máis baixas por depresión e máis diñeiro na banca… Tontorrones… Non preocupédesvos quen se comeu a carne que se sugue os ósos!
O que de verdade España non ten é tempo. O tempo que vós gozastes en democracia e das súas vantaxes. Apenas erguemos o cabeza e tírannos coa banca… coa bolsa… co desemprego…crise de todo o que habedes, sementado, cultivado e colleitado vós. You&You.Se, vós. España fai moi pouquiño que participa da recolleita e o noso presidente, menos aínda que da burbulla, recibiu os ventos furacanados, nacionais, internacionais e as súas consecuencias…
Vostedes…You&You, se, vostedes, claro que saben que a burbulla inmobiliaria foi creada, consentida e alimentada por outros. E se non, preguntello, ao Sr. Alan Greenspan, que daqueles aires insuflados, véñennos estas incontroladas, tormentas. En setembro, 2008 o tesouro de USA toma o control das compañías Fannie Mae e Freddie Mac e Lehman Brothers declarouse en bancarrota. En Alemaña, rescatan ao Hypo Real Estate, en Inglaterra, a Bradford&Bingley e en Holanda, Bélxica e Luxemburgo, rescatan o 49% das accións nos activos nacionais do fortis, o maior banco europeo mallado pola crise global, curiosamente, salvado, grazas ao poderío dun banco español, o Santander.
You&You saben, que en xaneiro do 2009, o departamento do tesouro de Estados Unidos inxectou capitais por valor de 192,000, millóns de dólares en 257 bancos, ata aquel momento. Claro que o saben! E mentres que, en outubro do mesmo ano, os bancos rescatados europeos sufrían un serio revés pola corrección…Lloyds, Royal, KBC Natixis, Commerzbank, a banca española solventa a tormenta sen necesidade de recorrer aos rescates. Claro que You&You o saben pero non interesa agora como non interesaba antes. Tamén saben que noso baby boom arribó a estes lares, dez anos despois de que aos vosos polo que os nenos do 81 son man de obra nova no 2011. Conclusión: Banca forte, xente nova, clima agradecido, terra próxima e xenerosa e infraestruturas preparadas. Que empresario non aposta por España?
Aos grandes de Europa…Thinkers-Tank& Compay… non lles interesa a nosa presenza forte e triunfal. Unha fortaleza que se pode apreciar en cada recoveco da nosa xeografía. En pouco máis de trinta anos, a vila española, en todas súas as variantes, deu un cambio que moitos quixesen poder lucir.
O que vos pasa é que tedes medo… Medo, pola nosa posición estratéxica. Medo, polo poder da nosa lingua e da nosa cultura. Medo, pola afinidade cada día máis clara e manifesta existente entre as Américas e o noso territorio. Medo, pola nosa traxectoria sociopolítica e cultural. Nunha palabra, medo a que España volva ocupar o lugar histórico que as súas raíces reclaman.
En vez de atacar para desvirtuar, o que vostedes terían que facer é meditar o que andan dicindo, non sexa que, USA, olle á dereita e o mapamundi pase que hai que mostrar outra cara…que para todos os europeos será cara. Cara, moi pero que moi cara.
Mozos…Deixade de actuar como Judas e ponde a culpa a *(4) Mame! …e…se no…irvos a Catatumbo!
María Evangelina Cobo Zaballa
Castro-Urdiales
María Evangelina Cobo Zaballa
Castro-Urdiales
*Yo soy de Castro-Urdiales... pío… pío… ¡ay!… ¡ay!... ¡ay!!… ¡ay!… Yo soy de Castro-Urdiales… pío... pío… ¡ay!... ¡ay!… ¡ay!.. de Castro-Urdiales...¡Jolín! De Castro-Urdiales...pío...pío…
*(1) Rico
A lengua, en xeral, agocha os segredos das civilizacións que a constituíron. Cada unha delas, como os maestrillos teñen seu librillo. Traducir as súas variantes semánticas canda os seus refráns e os devanditos populares é tarefa ardua sen por iso deixar de ser entretida, gratificante e sorpresiva.
Neste caso, tomo o significado de rico como simpático no plan da ironía e do enfado.
Dicionario da lingua española © 2005 Espasa Espasa-Calpe:
Rico, ca
1. adj. Adiñeirado:
Unha rica herdeira. Tamén s.
2. Que ten moitos recursos:
Asturias é unha provincia rica en carbón.
3. Abundante no que se expresa:
Unha dieta rica en hidratos.
4. De gran calidade ou perfección:
Unha linguaxe moi rico.
5. De sabor moi agradable:
Unhas sobremesa bastante rico.
6. col. Bonito, simpático, agradable, gracioso:
Ten un neno moi rico.
7. col. Aplícase ironicamente ás persoas como mostra de enfado ou molestia:
Desde logo, rico, que pouca graza tes!
8. novo rico Persoa que fai ostentación da súa riqueza, conseguida de forma rápida:
A súa casa reflexa os gustos un pouco vulgares dun novo rico.
*(2) Puñeta:
1. f. Puntilla que se pon na bocamanga dunha peza de roupa de vestir.
2. col. Cousa molesta ou fastidiosa:
A tarefa que me han encomendado é unha puñeta.
3. col. Cousa de pouco valor:
Non trouxome nin sequera unha puñeta da súa viaxe. Máis en pl.
4. interj. col. Denota enfado, irritación. Máis en pl.:
Puñetas!
5. facer a puñeta loc. col. Molestar, fastidiar:
Estes zapatos novos éstánme facendo a puñeta.
6. irse facer puñetas loc. col. Fracasar:
O proxecto foise a facer puñetas.
7. mandar a facer puñetas loc. col. Úsase nalgunhas construcións para despedir bruscamente a alguén.
No dicionario de María Molinere, ao termo puñeta se lle adxudica un puntito de especificidade que dá moito zume e sabrosura á lingua: “adorno de encaixe ou bordado disposto na bocamanga da toga dos maxistrados”Así que…estamos entre puñetas!
*(3) Maruja e Rodríguez: Nomes propios do español que se usan familiarmente con certo toque de menosprezo para designar mulleres e homes que se ocupan dos labores da casa e da familia
*(4) “Put the blame on Mame”: A autora juega co dobre sentido das palabras, todas elas relacionadas co adxectivo [low-down] e o nome [Mame] describindo con gran enxeño e humor o ambiente trasgresor da época. Unha vez máis, Doris Fisher emprega un termo do español, “Mame” que no contexto ten o significado de borrachera.
PUT THE BLAME ON MAME (Galego)
*(5) Doris Fisher y Allan Roberts
Cando a vaca da señora O'Leary
Pateó a lanterna na cidade de Chicago,
Din que se iniciou o lume que arrasou a cidade.
Esta é a historia que se expandiu,
Pero aquí está o verdadeiro e *(6) covarde baixo fondo.
Botadelle a culpa a Mame, rapaces.
Mame bicou un comprador de fóra da cidade
Ese bico incendiou todo Chicago
De maneira que vostede pode botar a culpa a Mame, rapaces.
Lembren a tormenta de neve,
En Manhattan, alá por 1886
Din que o tráfico estaba colapsado
E a xente estaba nun apuro.
Mame deu un sopapo como un xeado “non”.
Durante sete días eles tragaron neve.
Cando ocorreu o terremoto de San Francisco
Alá polo 1906
Dixeron que a Nai Natureza
Utilizou os seus vellos trucos.
Unha noite puxose a bailar o *(7) shim
E as vibracións desencadearon o sismo de San Francisco.
Unha vez houbo un tiroteo no Klondike,
Cando chegaron e atraparon a Dan McGrew.
A xente puña a culpa á señora coñecida como Lou.
Mame fixo un baile chamado *(8) hoochy-coo.
E iso é o que matou a McGrew
*(5) Doris Fisher (2-5-1915 15-1-2003) cantante e compositora dos Estados Unidos
Naceu en Nova York, filla do notable compositor Fred Fisher.
Actuou con grandes bandas, na radio, co a Orquestra de Eddie Duchin e dirixiu o grupo de "Penny Wise e seu Wise Guys".As composicións de Doris Fisher acadaron un gran éxito entre elas, “You always Hurt the One You Love”, ( Sempre se fai dano á persoa que se ama), “In Each Life Some Rain Must Fall”, ( en cada vida algunha chuvia debe caer), “Amado Mio”, “Put the Blame on Mame”, (botalle a culpa a Mame) e “That Ole Devil Called Love”, (Ese Ole diaño chamado Amor). Tamén colaborou con Slim Gaillard en Tutti Frutti.
Fisher foi tan popular na década de 1940 que foi coñecida como “a reina do gramófono”
(Da wikipedia, a enciclopedia libre)
*(6) Low-down: adj, baixo, infame, vil, baixo fondo, verdade confidencial
* Funky, baixo (de jazz) tendo o sentimento emotivo do temperán blues
*(7) “Shim”: Non aparece nos diferentes dicionarios consultados. Polo sentido da canción, todo fai supor que [shim] é unha forma abreviada de [shimmy], o nome dun baile daquela época. “One night she started to “shim” and shakes that brought on the Frisco quake”.
”Shimmy”: “Naceu nos Estados Unidos herdando trazos dos bailes negros de fins do século XIX, e foi posteriormente modificado por inmigrantes brancos que vían nel un parecido coas tradicións xitanas. Tras a Primeira Guerra Mundial, popularizouse en Inglaterra, sendo unha das cancións de éxito de 1918 «Everybody shimmies now», cantada por Sophie Tucker e por Mae West. Outras bailarinas célebres foron Gilda Gray, alcumada «a raíña do shimmy », e Frances White”
*(8) Hochy-coo:
Hooch, licor de contrabando cuxo alcohol era ilicitamente destilado e por xeral de calidade inferior
* Watson…No sé quién hace
esto ni el porqué… ¡Ni desde cuando!
Pero
como veo que le gusta tanto…tanto…tanto…mi blog…hasta el punto que sale su www.mybestcv.co.il/TextPage.aspx?id=7978235
He decidido añadir los textos
y de esta manera dar más satisfacción al insatisfecho…
Aviso…yo, no comercializo con
mis artículos…letrillas…letrinas…traducciones… ¿Vale?
