Este é o fla, o fla de Obama, Merkel e Zapatero gobernando entre burbullas nun globo sen diñeiro.
¡FLA! FLA! NON HAI DIÑEIRO! ¡FLA! ¡FLA! NO MUNDO ENTEIRO!
Ffffla… ffffla… ffffla… ffffla… fan as burbullas prontas a deshinchar.
¡FLA! ¡FLA! Devolvame o parné que prestei ao Sr. Aznar. ¡FLA! ¡FLA!
FLA! Os chines do redondeo onde foron parar… parar… parar… parar…
Onde estaban os sabios que non deíxannos en paz? Paz… paz… paz...
E a cafrería británica e os independentes? Mentres se estaban inchando… non mostrábannos nin un dente. Inchando… inchando… inchando…
Ffffla… ffffla… ffffla… ffffla… fan as burbullas prontas a deshinchar.
FLA! NON HAI DIÑEIRO! Eiro, eiro, eiro.*(2) “Poderoso cabaleiro é don Diñeiro”
NON HAI CON QUE! Qué…qué…qué… De onde imos sacar se só queremos meter! Meter…meter…meter…
Moitos, moitos universitarios desganados sen traballo… allo… allo… allo…
Nais, pais, trinta añeros creados pola construción. O euro facendo auga, auga, auga, auga. Con inflas e sen especialización. Acción, acción, acción. Non hai industria nin crecemento demográficos solos vellos piollos máis embaixo… do sobaco. Embaixo… embaixo… embaixo…
Ffffla… ffffla… ffffla… ffffla… fan as burbullas prontas a desinchar
Trinta anos de aire tóxico sen control nin prevención e a banca coas nosas anchas recollendo dividendos a morea. NON HAI DIÑEIRO? INFLA…
¡FLA! ¡FLA! Devolvame o parné que prestei ao Sr. Aznar. ¡FLA! ¡FLA!
FLA! Os chines do redondeo onde foron parar… parar… parar… parar…
Onde estaban os sabios que non deíxannos en paz? Paz… paz… paz...
E a cafrería británica e os independentes? Mentres se estaban inchando… non mostrábannos nin un dente. Inchando… inchando… inchando…
Ffffla… ffffla… ffffla… ffffla… fan as burbullas prontas a deshinchar.
FLA! NON HAI DIÑEIRO! Eiro, eiro, eiro.*(2) “Poderoso cabaleiro é don Diñeiro”
NON HAI CON QUE! Qué…qué…qué… De onde imos sacar se só queremos meter! Meter…meter…meter…
Moitos, moitos universitarios desganados sen traballo… allo… allo… allo…
Nais, pais, trinta añeros creados pola construción. O euro facendo auga, auga, auga, auga. Con inflas e sen especialización. Acción, acción, acción. Non hai industria nin crecemento demográficos solos vellos piollos máis embaixo… do sobaco. Embaixo… embaixo… embaixo…
Ffffla… ffffla… ffffla… ffffla… fan as burbullas prontas a desinchar
Trinta anos de aire tóxico sen control nin prevención e a banca coas nosas anchas recollendo dividendos a morea. NON HAI DIÑEIRO? INFLA…
¡Non guerras! ¡A solidaridade ao poder!
Que se peleen os de sempre. Nós juntiños ímoso a resolver coa suor da nosa fronte. Non guerras ¡FLA! ¡FLA! NON HAI DIÑEIRO! ¡FLA! ¡FLA! ¡NO MUNDO ENTEIRO!
¡FLA! ¡Non hai con que! Qué…qué…qué… ¡De onde imos sacar si só queremos meter! Meter… meter… meter…
Ffffla… ffffla… ffffla… ffffla… fan as burbullas prontas a desinchar.
Que se peleen os de sempre. Nós juntiños ímoso a resolver coa suor da nosa fronte. Non guerras ¡FLA! ¡FLA! NON HAI DIÑEIRO! ¡FLA! ¡FLA! ¡NO MUNDO ENTEIRO!
¡FLA! ¡Non hai con que! Qué…qué…qué… ¡De onde imos sacar si só queremos meter! Meter… meter… meter…
Ffffla… ffffla… ffffla… ffffla… fan as burbullas prontas a desinchar.
FLA! FLA! NON GUERRAS! FLA! FLA! A SOLIDARIDADE AO PODER!
María Evangelina Cobo Zaballa
Castro-Urdiales (Cantabria)
*Yo soy de Castro-Urdiales... pío… pío… ¡ay!… ¡ay!... ¡ay!!… ¡ay!… Yo soy de Castro-Urdiales… pío... pío… ¡ay!... ¡ay!… ¡ay!.. de Castro-Urdiales...¡Jolín! De Castro-Urdiales...pío...pío…
(1) Fla: Mús. Na música militar, o dobre golpe de baqueta dada lixeiramente coa man dereita e máis forte coa esquerda.
*Baqueta: paus con que se toca o tambor.
*Baqueta: paus con que se toca o tambor.
*(2) Quevedo: (Madrid, 14-9-1580 / 8-9-1645) Enxebre, xenial, único, é o español, Francisco Gómez de Quevedo e Santibáñez Villegas, coñecido por Quevedo. Escritor do Século de Ouro, cultivou con esmero e abundancia tanto a poesía coma a prosa. É, o virtuoso no uso da lingua castelá, o gran artífice da sátira e burla corrosiva que tanto dano causoulle e tanto enxeño proporciona a quen queiran beber das súas frescas e cristalinas fontes. Cabaleiro de armas tomar, fai parte das intrigas máis belicosas do seu tempo. Nobre e culto, teólogo, coñecedor de linguas clásicas e modernas. Brillante, cobizado e afouto home do século. Viaxou e intrigó en todos aquelas paraxes que Deus deulle a entender, acompañando, ao seu amigo e protector, o conde de Osuna, vicerrei dos reinos de Nápoles e Sicilia.
Ao longo de toda a súa marabillosa obra, critica, con mordaz e zumenta alegría, os vicios da sociedade e en particular aos seus inimigos. Non deixou monicreque con cabeza e por todo iso, sacrificou a súa viva e a súa liberdade. Estivo desterrado, preso e confinado. Desterrado, na Torre de Juan Abad, cando o seu protector o conde de Osuna caeu en desgraza. Sufriu o presidio, no mosteiro de Uclés, (Cuenca), por defender, con vehemencia, a Santiago como patrón de España, en vez de, a Santa Teresa. Padeceu o arresto domiciliario, en Madrid. E foi encarcerado e case sepultado no mosteiro de San Marcos, (León), por suposta conspiración.
Entre as súas páxinas burlescas e satíricas máis brillantes e populares: “Poderoso cabaleiro é don Diñeiro”, “Érase un home a un nariz pegado”. Na súa poesía amorosa, un dos sonetos máis belos das letras españolas, “Pechar poderá os meus ollos…”
En prosa, “A vida do Buscón chamado don Pablos”; “Política de Deus e goberno de Cristo”, son, entre outros textos, verdadeiras xoias do barroco español.
Ao longo de toda a súa marabillosa obra, critica, con mordaz e zumenta alegría, os vicios da sociedade e en particular aos seus inimigos. Non deixou monicreque con cabeza e por todo iso, sacrificou a súa viva e a súa liberdade. Estivo desterrado, preso e confinado. Desterrado, na Torre de Juan Abad, cando o seu protector o conde de Osuna caeu en desgraza. Sufriu o presidio, no mosteiro de Uclés, (Cuenca), por defender, con vehemencia, a Santiago como patrón de España, en vez de, a Santa Teresa. Padeceu o arresto domiciliario, en Madrid. E foi encarcerado e case sepultado no mosteiro de San Marcos, (León), por suposta conspiración.
Entre as súas páxinas burlescas e satíricas máis brillantes e populares: “Poderoso cabaleiro é don Diñeiro”, “Érase un home a un nariz pegado”. Na súa poesía amorosa, un dos sonetos máis belos das letras españolas, “Pechar poderá os meus ollos…”
En prosa, “A vida do Buscón chamado don Pablos”; “Política de Deus e goberno de Cristo”, son, entre outros textos, verdadeiras xoias do barroco español.
Podeoso cabaleiro
é don Diñeiro
Nai, eu ao ouro humíllome,
el é o meu amante e o meu amado,
pois de puro namorado
de continuo anda amarelo;
que pois, doblón ou sinxelo,
fai todo canto quero,
poderoso cabaleiro
é don Diñeiro.
Nace nas Indias honrado
onde o mundo acompáñalle;
vén a morrer en España
e é en Xénova enterrado;
e pois quen lle trae ao lado
é fermoso aínda que sexa fero,
poderoso cabaleiro
é don Diñeiro.
É galán e é como un ouro;
ten quebrado a cor,
persoa de gran valor,
tan cristián como moro;
pois que dá e tira o decoro
e quebranta calquera foro,
poderoso cabaleiro
é don Diñeiro.
Son os seus pais principais,
e é de nobre descendente,
porque nas veas de oriente
todas os sangues son reais;
e pois é quen fai iguais
ao duque e ao gandeiro,
poderoso cabaleiro
é don Diñeiro.
el é o meu amante e o meu amado,
pois de puro namorado
de continuo anda amarelo;
que pois, doblón ou sinxelo,
fai todo canto quero,
poderoso cabaleiro
é don Diñeiro.
Nace nas Indias honrado
onde o mundo acompáñalle;
vén a morrer en España
e é en Xénova enterrado;
e pois quen lle trae ao lado
é fermoso aínda que sexa fero,
poderoso cabaleiro
é don Diñeiro.
É galán e é como un ouro;
ten quebrado a cor,
persoa de gran valor,
tan cristián como moro;
pois que dá e tira o decoro
e quebranta calquera foro,
poderoso cabaleiro
é don Diñeiro.
Son os seus pais principais,
e é de nobre descendente,
porque nas veas de oriente
todas os sangues son reais;
e pois é quen fai iguais
ao duque e ao gandeiro,
poderoso cabaleiro
é don Diñeiro.
Mais, a quen non marabilla?
Mas ver na súa Glòria sen taxa
que é o menos da súa casa
dona Blanca de Castilla?
Pero pois dá á baixa cadeira,
e ao covarde fai guerreiro,
poderoso cabaleiro
é don Diñeiro.
Os seus escudos de armas nobres
son sempre tan principais,
que sen os seus escudos reais
non hai escudos de armas dobres;
e pois aos mesmos carballos
dá cobiza o seu mineiro,
poderoso cabaleiro
é don Diñeiro.
Por importar nos tratos
e dar tan bos consellos,
nas casas dos vellos
*(3) gatos gárdanlle de gatos;
e pois el rompe recatos
e abranda ao jüez máis severo,
poderoso cabaleiro
é don Diñeiro.
E é tanta súa a maxestade,
aínda que son os seus dós fartos,
que con haberlle feito cuartos,
non perde a súa autoridade;
pero, pois dá calidade
ao nobre e ao pordiosero,
poderoso cabaleiro
é don Diñeiro.
Nunca vin damas ingratas
ao seu gusto e afección,
que ás caras dun doblón
fan as súas caras baratas;
e pois fai as bravatas
desde unha bolsa de coiro,
poderoso cabaleiro
é don Diñeiro.
Máis valen en calquera terra
ollade se é farto sagaz,
os seus escudos na paz,
que rodelas na guerra;
e pois ao pobre entérralle
e fai propio ao forasteiro,
poderoso cabaleiro
é don Diñeiro.
* Watson…No sé quién hace
esto ni el porqué… ¡Ni desde cuando!
Pero
como veo que le gusta tanto…tanto…tanto…mi blog…hasta el punto que sale su www.mybestcv.co.il/TextPage.aspx?id=7978235
He decidido añadir los textos
y de esta manera dar más satisfacción al insatisfecho…
Aviso…yo, no comercializo con
mis artículos…letrillas…letrinas…traducciones… ¿Vale?
